Blog

Rust en aandacht onder hoogspanning Als in een soort snelkookpan vindt er tijdens de aanpak van de Coronacrisis een ontmoeting van werelden plaats. Solide en betrouwbare netwerken die een belangrijk fundament vormen in tijden van crisis worden vermengd met omgevingen waar onder grote druk snel gehandeld moet en kan worden. Er ontstaan in hoog tempo nieuwe coalities die eerder niet voor de hand leken te liggen, maar nu helpend kunnen zijn om de grote uitdagingen slim het hoofd te bieden.  Ook tijdens deze crisis heeft de soms vertragende bureaucratie een belangrijke en onmisbare functie. We moeten de kwaliteit en effectiviteit waarborgen van de dingen die we doen en laten. Er wordt ontzettend veel en snel geleerd op dat gebied. Het is belangrijk om aandacht te hebben voor de energie dit leerproces kost, zeker in de werkomgevingen waar de spanning hoog is. Mensen voelen zich soms niet gezien of gehoord in de goede dingen die ze aandragen, de energie die ze stoppen in het vind

Geachte meneer Rutte, beste Mark, Een brief. Speciaal voor voor jou. Ik kan me voorstellen dat je weinig tijd hebt om brieven te lezen, want het zal de meest ingewikkelde en hectische tijd zijn die je als Premier ooit hebt meegemaakt.  Ik vind dat jij, jouw team en alle experts het fantastisch doen. Ik heb grote bewondering voor mensen die nu enorme verantwoordelijkheden op zich nemen en keihard werken. Dezelfde bewondering heb ik voor alle mensen die nu knetterhard werken op straat, in scholen, ziekenhuizen en daarmee allerlei risico's lopen en nemen. Ik hoop dat jullie voldoende slapen, een beetje gezond eten en de ruimte hebben om af en toe afstand kunnen nemen van alle hectiek.  Ik heb zelf de laatste jaren niet zoveel geluk gehad. Ik ben ernstig ziek door kanker en behoor tot de risicogroep voor het nare en gevaarlijke virus dat nu rondgaat. Dat maakt me afhankelijker dan ooit van wat andere mensen doen en laten.  Het scheelt misschien dat ik al even heb kunnen oefe

Anderhalf jaar geleden lag ik voor het eerst van mijn leven in een ziekenhuis. De operatie om de kanker te verwijderen nam een hele dag in beslag. Ik werd wakker met een litteken van mijn adamsappel tot onder mijn oor. De slangen uit mijn hals en borst beperkten me in mijn bewegingsvrijheid. Twee dagen na de operatie kreeg ik een kamergenoot. Een luidruchtige en veeleisende man. Hij was in de war en zwaar onder invloed van alcohol het ziekenhuis binnengebracht. Getergd door hevige buikpijnen en doodsangst. De liefdevolle en geduldige verpleging deed er alles aan om voor hem te zorgen en zijn gedrag in goede banen te leiden. Zijn wanhoop en onrust vulde de ziekenhuiskamer en soms zelfs de gang. Ik koos er voor om de ziekenhuisopname en mijn herstel met weinig bezoek te ondergaan. Rustig bijkomen met weinig prikkels. Zonder gesprekken over het weer, het nieuws of andere dagelijkse beslommeringen. Geen rijtje stoelen, als een verjaardagsopstelling, rondom mijn bed. D