Blog

Veilige plek Ik creëerde hem vaak zelf. Een veilige plek. In een hut in het bos, op mijn surfplank, op de voetbalveldjes, in mijn fantasiewereld en soms diep weggekropen onder de dekens in bed. Bij vriendjes en vriendinnetjes zat er na thuiskomst uit school een lieve moeder te wachten met een kop thee. Ik had dat thuis niet. Bij mij thuis was het vaak onveilig omdat mijn moeder het leven niet aankon. Mijn moeder lag regelmatig op bed. Depressief en angstig. Talloze keren heb ik me afgevraagd of ze nog leefde als ik terug kwam uit school en zachtjes de slaapkamerdeur opendeed. `Ik wil niet meer`, zei ze dan soms. “Neem nooit kinderen”, was een andere gevleugelde uitspraak. In de periodes waarin de wanhoop bij mijn moeder verder opliep wilde ze er echt mee stoppen. Ik was daar als kind bij en heb haar tegen moeten houden. Er vielen klappen. Ze probeerde op de snelweg uit de auto te springen. Er is een sigaret op mij uitgedrukt. Een kleine greep uit de beangstigende momenten v