'Eigenlijk besta ik niet'.
'Eigenlijk besta ik niet'. Meedoen Het is december. Vlak voor de feestdagen. Buiten vriest het een paar graden. In de oude caravan is het warm. We kunnen elkaar bijna niet verstaan door de voortdurend blaffende hond. Ik heb een broodje kroket meegenomen en luister naar Jan. Jan wordt over een paar weken 65. Hij woont al bijna vijf jaar met zijn twee honden in een caravan. “ Ik woon hier wel, maar eigenlijk besta ik niet, ik weet niet meer hoe ik nog iets voor elkaar kan krijgen ”. Jan kijkt met een verdrietige blik in zijn ogen langs het gordijntje naar buiten. “ Eigenlijk wil ik heel graag meedoen in de samenleving. Ik wil iets betekenen voor andere mensen. Natuurlijk heb ik fouten gemaakt, maar die tijd is voorbij ”. Jan heeft geen adres. Geen paspoort. Geen zorgverzekering en heeft al 15 jaar geen dokter gezien. De overgebleven familie woont ver weg. Hij heeft wel telefonisch contact met zijn dochter, maar die heeft hij al jaren niet meer gezien. “ Ik ga 1 k