Rouw
Tijdens de ochtendschemering stap ik naar buiten. Op de rand van de nacht lijken de schreeuwende kraaien te bepalen wanneer de nieuwe dag begint. Al snel worden hun schelle klanken overstemd door een gevarieerde symfonie van vogelgeluiden. De spechten geven het ritme aan. Achter de laatste eik naast het pad gloort licht. De zon zelf is nog niet zichtbaar, maar geeft de lucht al een magische kleur. Ik zucht. In mijn rechterhand draag ik een beker met koffie. Mijn hand trilt. Dat doen ze wel vaker de laatste tijd. Ik ben bang voor krachtverlies door de uitzaaiingen in mijn nek. De pijn en vermoeidheid zijn voelbaar. Het was weer een nacht met weinig slaap. Ik denk aan de goede oncologische uitslagen van afgelopen week. De maandelijkse onderzoeken laten een stabiel beeld zien. De slimme medicatie doet zijn werk. Voor nu een pak van mijn hart. Uit de onderzoeken blijkt ook dat er weer gesleuteld moet worden aan mijn hormonen. Dat bleek al uit mijn verstoorde nachtrust, he