Houd moed Jort

Houd moed Jort

Houd moed Jort. Het is een confronterende tijd. Zeker voor mensen zoals jij die eigenlijk al jaren ervaring hebben met een eigen variant van social-distancing. Het is een spannende tijd voor mensen die zich nu realiseren dat de bandjes van een bretels te ver uit elkaar zitten om bescherming te bieden tegen dit gluiperige virus. Voor mensen die onvoorstelbaar bang worden van het idee dat hun plek op de intensive care wellicht vergeven wordt aan een ghb-verslaafde die in Zwartemeer in een schuurtje woont.

Van mij mag je alles zeggen. Sterker nog, vaak glimlach ik om je puntige, schurende meningen en hoe je discussies aanzwengelt. Weet je wat me nu opvalt? De vermoeidheid en het totale gebrek aan creativiteit en ondernemerschap in jouw betoog. Je houdt nu opeens geen vurig pleidooi voor het creëren van een wendbaar ecosysteem van start-ups met jonge ondernemers. Je gebruikt je podium nu niet om alle slimme hackathons van ondernemers aan elkaar te verbinden. Datzelfde podium waar ik je een aantal keer heb rond zien huppelen in betere tijden. Je doet geen oproep om samen met alle ondernemers een bijdrage te leveren aan een deltaplan voor de stille ramp die zich afspeelt in de verpleeghuizen, bij mensen thuis, huisartsen en al die kwetsbare leefomgevingen. 

Misschien verlamt de angst je een beetje. De wetenschap dat je meer dan ooit verbonden bent met alle mensen die bijvoorbeeld een bijstandsuitkering hebben. Misschien ben je net iets te vroeg begonnen met je pleidooi over wie rendabel is en wie niet. Er is werk te doen. Veel werk. Ook om al die ondernemers op een creatieve manier te helpen en door deze tijd heen te slepen.

Ik hoop oprecht dat jij en een aantal andere roeptoetercollega's die zeggen ondernemers te vertegenwoordigen, hun kennis, geld en netwerk aanwenden om te werken aan een deltaplan voor kwetsbare ondernemers, ouderen en allerlei mensen die een moeilijke tijd hebben. Ik kom wel een fles champagne brengen als je over een paar maanden het succes van die inspanningen viert op de trap van een privéjet. En voor nu? Laat de mensen in de zorg doen wat nodig is. Laat ethici, filosofen en politici uitwisselen over de complexe uitdagingen en keuzes waar we samen voor staan. Jouw pleidooi bewijst dat we juist die mensen en creatieve ondernemers harder nodig hebben dan ooit.  

En als laatste: laten we hopen dat jouw verhaal mensen niet op de gedachte brengt dat we onze solidariteit nu al wat kunnen laten schieten. We moeten nog een tijdje binnen blijven. En ja, we zitten allemaal in hetzelfde hoenderhok.