Wachten


Wachten

Het is onlosmakelijk verbonden met ziek zijn. Wachten. Misschien, beter gezegd, is wachten onlosmakelijk verbonden met leven. Misschien vallen het wachten en de tijd meer op als je ziek en onzeker bent. Afhankelijk zijn van anderen. Het is een kunst op zich om onderdeel te zijn van een grote draaiende medische molen. Een molen waar ik mijn huidige bestaan aan te danken heb. En toch ook een molen waar slecht nieuws uit kan rollen. Dat is zwaar en vermoeiend. Het kan allerlei kanten op. 

Waar het wachten soms verlicht kan worden door uit te kijken naar een fijn moment, een mooi vooruitzicht of juist de mooie dingen die er nu zijn, blijft de spanning van de komende scanuitslagen als een soort trol op m’n schouder fluisteren. Hij lispelt niet per se de fijnste scenario’s in mijn oor.

Over een paar dagen weet ik waarop ik gewacht heb. Ik verwacht maar even niet te veel van mezelf en laat de trol z’n ding doen. Klets maar, dan werk ik ondertussen in de tuin, geniet van de natuur en de lieve mensen om me heen. Ik schrijf, lees en rommel mijn dagen door. Dat vindt die trol maar niks. Sterker nog, hij kiest steeds vaker het hazenpad of gaat vanwege het gebrek aan aandacht zitten mokken in een hoekje. 

Vrijdag de dertiende hoor ik wat er op de scans te zien is en misschien laat ik de trol wel thuis. Heeft hij ook iets om op te wachten. 

Reacties

  1. Karin Winters13 december 2019 om 20:06

    Oh man, wat herken ik dat wachten gevoel. Echt als ik ergens iets aan kon veranderen in situaties als deze zou ik dat oppakken. Gewoon mri maken...en dan gelijk meekijken met de man/vrouw die jouw lijf beoordeelt. Wij hebben uitstel gekregen op 4 december...tot maart....
    Baal van jouw uitslag....en van afstand (als impirt Drent) kan ik alleen zeggen...hanginthere...veel licht met de feestdagen en ik zal eern extra kaarsje voor je branden (helpt niks, maar weet dat ik aan je denk!)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Start With Stop

Afbeelding
        Weekend Start With Stop  Vrijdag 9 mei en zaterdag 10 mei Drenthe Na een paar succesvolle weekenden in 2013 en begin 2014 organiseren we in mei weer een weekend met rust, ontspanning, stilte en mindfulness op de maanhoeve.  Er is bijna geen omgeving te bedenken waarin alles bij het oude blijft. In alle sectoren en ieders leefomgeving vinden veranderingen plaats die veel flexibiliteit vragen van mensen. Je kan geen krant openslaan zonder iets te lezen over innovatie, transitie of transformatie. We worden bedolven onder stromen van informatie. Lukt het in deze hectiek om op de juiste momenten afstand te nemen en de juiste vragen te stellen? Waarom doe ik wat ik doe en is het effectief om het op deze manier te blijven doen? We delen ervaringen en kennis. Misschien sta jij voor specifieke uitdagingen en wil je hier met de groep over uitwisselen? Dat kan. We combineren deze thema's met een verdieping van mindfulness, effectief stilstaan en aandacht.
Meer lezen

Schaduwmacht

Na een paar weken twijfelen schrijf ik er nu toch iets over. Het is een onderwerp dat me al maanden bezig houdt. Dagelijks. Een optelsom van uren leeswerk, kijkwerk en het voeren van lange gesprekken. Ingewikkelde gesprekken waarin ik soms niet kon geloven wat ik hoorde. Een zoektocht die werd aangewakkerd door mijn, deels internationale, zelfstudie op het gebied van mijn zeldzame kanker. Ik schrik van wat ik zie. Zijn mijn bevindingen wetenschappelijk onderbouwd? Kan ik een degelijk stuk schrijven, een betoog opbouwen, bronnen vermelden en mijn huidige kennis laten toetsen? Ik weet het niet. Het is voor het eerst dat ik hier zo open over schrijf. Zeker nu er wereldwijd een virus rondwaart, worden mijn vermoedens iedere dag bevestigd. Door goed te kijken naar wat de overheid, artsen, instanties, wetenschappers doen en de dynamiek die daaruit voort komt. Er is een schaduwmacht actief. Het is geen geheim complot. Als je goed kijkt dan wordt de structuur van die macht zichtbaar en ta
Meer lezen

Duidelijkheid

Het is zaterdagochtend. December. Een dag met veel dingen als alle andere dagen. De zon die opkomt, de wind die waait, de postbode die langsrijdt en koffie. En toch is het voor iedereen weer een nieuwe dag. Brandschoon. Vol met mogelijkheden en onmogelijkheden. De dag van gisteren is voorbij en bestaat toch ook doordat we aan gisteren denken en daarbij van alles voelen.  Ik hoorde gisteren iets dat ik al langer voelde, maar waar moeilijk over na te denken was. Het denken sloeg soms wild om zich heen de afgelopen weken. Het kon allerlei kanten op. Het was niet de onwetendheid op zich die het lijden veroorzaakte. Juist in de drang naar willen weten waar je aan toe bent, het willen hebben van zicht op de komende tijd of te kunnen handelen om de situatie te veranderen, daar zit het lijden. De weerstand. De angst. Alles in mensen is er op gericht om er zo lang mogelijk te zijn. Bewust en onbewust. De drijvende oerkracht onder ons voortbestaan die zich op talloze manieren kan manifeste
Meer lezen