Sterkte

                                                                            Sterkte

Vanmiddag zette ik mijn auto even stil en dacht aan jou. Onderweg terug vanuit het ziekenhuis tuurde ik over het grensgebied en de vlaktes tussen Groningen en Drenthe. Afgelopen week ging je. Vandaag, maar ook morgen was een dag geweest waarop we contact zouden hebben. Ik zou je een audiobericht, een update over kanker of gewoon een reeks harten via Whatsapp gestuurd hebben.

Een paar weken geleden zagen we elkaar voor de laatste keer, hoe toepasselijk, op de poli oncologie van het ziekenhuis in Groningen. Onze ontmoeting begon sprankelend en vol vuur. Mooie gesprekken over ziek zijn, de angst voor lijden en toch ook vooral veel over de reacties van mensen. We zaten met de knieën tegen elkaar en vonden elkaar in woord en gevoel over ziek zijn. Hoe het scherp maakt. Hoe het iedere dag een uitdaging is om met kanker wakker te worden. Jij was vanaf het begin van ons contact nieuwsgierig naar mijn melancholische inslag rondom het ziek zijn. Jij zag mij in mijn worsteling om verder te komen en ik jou in het delen over pijn en de diepe wanhoop die het hebben van kanker en ziek zijn af en toe met zich mee kan brengen.

Ons gesprek nam een wending toen jij weer die afschuwelijke hoofdpijn kreeg. Je sloot je ogen en zei letterlijk: “Wacht even Peter, ik ga nu even voorkomen dat ik hier doodga, dat wil ik jou en de mensen hier niet aan doen”. Ik haalde water en langzaam kwam je weer op de wereld. En dat, lieve Ismaël, is wat jou kenmerkt en altijd zal blijven kenmerken. Oog voor anderen en je omgeving. Via een lens, in wat je maakte, maar vooral via de unieke eigenschap om liefdevol contact te maken met iedereen en alles in je omgeving.

Jouw laatste en heel overtuigende boodschap is: “Geniet en maak moois”. Wens mensen met kanker geen oppervlakkig “sterkte” en haal in hemelsnaam de strijd uit de taal en berichten rondom kanker. Het is geen strijd, het is een afschuwelijke ziekte waarin het alle kanten op kan gaan.

Dag lieve en mooie Ismaël. Ik hou van jou. Van wat je van jezelf en anderen hebt laten zien. Jouw manier van kijken waaruit blijkt dat de tijd, geen dag, maar zeker het NU alles behalve vanzelfsprekend is. 

Liefs.